Onderzoek

Wat?

Voor beeld 2020/2021 was het de bedoeling om onderzoek te doen naar je valkuil en hier verder op door te gaan. In het begin had ik erover met Noelle dat ik het graag zou hebben over wat er nu eigenlijk allemaal gaat gebeuren als je afstudeert en je wordt aangenomen op een Middelbare school. Dit kwam uit een gevoel van onwetendheid en deels angst. Ik wist niet wat mij te wachten stond. In de periode van September tot en met December ging het niet zo goed met mij op het mentale veld. Uitstellen kwam om de hoek kijken. Om mijzelf toch een kans te geven met beeld, besloot ik dus mijn onderzoek te doen naar uitstellen en wat voor hulpmiddelen ik hierin zou kunnen gebruiken.
Nu is het wel een lastig om je project over uitstellen te doen terwijl je juist heel veel uitstelt,
Toch heb ik het geprobeerd en hierbij is de Uitstelkruk het resultaat.

Wie?

Het onderzoek begon dus bij mij, graag wilde ik weten wat andere over uitstellen/uitstelgedrag dachten. Hiervoor had ik een vraag gesteld aan mijn H4C leerlingen (zien startpagina) ik graag samenwerken met mijn werk. Ik was benieuwd hoe zij het uitstellen ervaarden, vooral in tijden van online les maar ook in een schoolsysteem waar alles tot in de minuut wordt aangegeven, van 50 min les tot 5 minuten Tussen de lessen door. Na school nog een berg aan huiswerk, bijbaantjes, sport etc. Uit het onderzoek kwamen interessante antwoorden, van meiden die het uitstelgedrag met hun moeder besproken, of iemand die wel 4 keer het woord onrustig, onrustigheid gebruikte in zijn antwoord. Hierin kon ik meteen de emotionele lading uit halen. Hierdoor besloot ik om vaker in de les te vragen hoe het nu echt gaat met het aantal schoolwerk dat ze hebben, en ik als CKV docent mij best kan aanpassen aan hun ritme, gevoel, en het creëren van ruimte.

De 2e groep die ik wilde bevragen waren de mensen om mij heen, nu dat het niet mogelijk is om iedereen te zien, dus besloot ik een ‘’uitstellingformulier’’ te creëren. (Zie startpagina).
Hierin heb ik mijn klas gevraagd, maar ook mijn moeder, vriendinnen etc. Ik wilde antwoorden zien vanuit verschillende perspectieven. Het inzicht wat ik hier vooral uit heb gekregen is dat de meeste graag het uitstelgedrag en wat erbij komt kijken vaker zouden willen bespreken met andere, op de werkvloer maar ook thuis.

Hoe?

Vaak moest ik denken aan wat mijn docenten zeiden op de WDKA, ‘’Kira, niet te veel nadenken, maar gewoon doen!!’’ Nu is dat iets wat ik meedraag vanaf mijn geboorte en mijn moeder ook altijd roept. Op een bepaalde manier moest ik aan de denker van Rodin denken, hij zittende op een rots, die een mediterende Dante moet voorstellen. Ik wilde mijn eigen rots creëren. Mijn eigen Kruk. Nu door de corona waren alle winkels dicht en kon ik niet zo makkelijk aan materiaal komen, naar school was ook niet echt een optie omdat ik liever niet te veel ging reizen. Dus Besloot ik naar het bos te gaan, de Loonse en Drunense duinen, daar vond ik een mooi stuk van een boomstam. Thuiskwam ik op het idee om deze uit te kerven zodat hij lichter zou worden, alleen had ik hier de materialen niet voor. Dus besloot ik thuis te gaan kijken, naar materialen die samen een kruk zouden kunnen vormen. Het resultaat de Uitstelkruk.

Waar?

Tijdens het wandelen in de bossen besloot ik om een methode te ontwikkelen, zodat de kruk ook daadwerkelijk een functie zou krijgen. Ik wilde ermee gaan wandelen. In deze tijden merkte ik dat dit mij vaak een energie boost gaf en kick om daarna te gaan werken. Hierdoor moest de kruk op mijn rug kunnen zodat ik hem moeiteloos overal naar toe kon nemen en zitten. Voor de ‘’Methode regels en wandeling’’ ga naar het kopje Wandeling.

Conclusie

Hetgeen wat ik heb geconfronteerd, uitstelgedrag is misschien wel veel groter dan ikzelf ben. Maar hiermee wil ik mijzelf en andere ervan bewustmaken dat het best oké is, en dat we soms wat liever voor onszelf moeten zijn. Door een methode te ontwikkelen om mijn uitstelgedrag te ‘’omarmen’’ wilde ik een stap richting het positieve zetten. Ik merkte door zelfs een wandeling te maken, ik actie ondernam en dus eigenlijk het uitstellen tegenging op een laagdrempelige manier. Graag zou ik hiermee verder doorgaan en ik denk dat het erg belangrijk is vooral in deze tijden. Ik wil ook verder kijken of ik een opdracht voor mijn leerlingen kan creëren die hieraan gerelateerd is. Want ik merk dat zij dit ook nodig hebben.

Verder 2 gedachtes die in mijn hoofd dwaalden:

Toen Sjoerd, vorig jaar erover had dat hij ook weleens een hele ochtend in zijn studio zit en niks doet, dat was erg fijn om te horen.

Mijn neefje, die ik nu soms begeleid met huiswerk. Ik vroeg aan hem ‘’wil je even pauze nemen na je zoom les?’’, en hij antwoorde, ‘’nee, als ik het nu meteen afmaak heb ik straks heel de dag om te spelen’’. Om dit van een 6jarige te horen, zo simpel maar krachtig, recht door zee op een bepaalde manier. Ik dacht hoe kan het dat een jong persoon op zo een gezonde en doelgerichte manier werkt. Daar kon ik nog eens wat van leren.

click